Forum forum dla studentów resocjalizacji Strona Główna forum dla studentów resocjalizacji
forum studentów II roku resocjalizacji w Kolegium Nauczycielskim
 
 FAQFAQ   SzukajSzukaj   UżytkownicyUżytkownicy   GrupyGrupy   GalerieGalerie   RejestracjaRejestracja 
 ProfilProfil   Zaloguj się, by sprawdzić wiadomościZaloguj się, by sprawdzić wiadomości   ZalogujZaloguj 

ściągi na reso

 
Napisz nowy temat   Odpowiedz do tematu    Forum forum dla studentów resocjalizacji Strona Główna -> Egzaminy, materiały pomocnicze
Zobacz poprzedni temat :: Zobacz następny temat  
Autor Wiadomość
Wojtek
Moderator



Dołączył: 19 Sty 2007
Posty: 62
Przeczytał: 0 tematów

Ostrzeżeń: 0/5
Skąd: Jaworze

PostWysłany: Wto 17:02, 05 Cze 2007    Temat postu: ściągi na reso

DIAGNOZA: rozpoznanie interesującego nas stanu rzeczy i jego gł. Tendencji rozwojowych ze względu na planowanie działania. Stanowi podstawę do racjonalnego podejmowania decyzji i celowego działania-jest pierwszym ogniwem działania składa się na nią klasyfikacja i szczegółowy opis, obejmuje ona opis stanu faktycznego i jego ocenę z punktu widzenia norm i standardów (fizjologicznych i psychologicznych) i konkluzję oceniająca tj. decyzję o działaniu interwencyjnym lub wstrzymaniu się od niego. Powinna być trafna rzetelna adekwatna DIAGNOZA RESOCJALIZACYJNA: jest rozpoznaniem przejawów czynników przyczyn genezy oraz psychospołecznych mechanizmów zaburzeń przystosowania społecznego osobowość to co na nią działa, i co się w niej dzieje. Robi się to by ubrać informacje o dziecku i potem zrobić oddziaływania skuteczne resocjalizacji Cel diagnozy: czy i w jakim sposób cechy jednostki odchodzą od norm jakie są przejawy źródła dewiacji Przedmiotem diagnozy resocjalizacji są wszelkie negatywne lub nieadekwatne reakcje wychowanka na wymogi i nakazy ról społecznych, szkodliwość jednostki osobiste(samobójstwo, narkomania) lub społeczne(bezpieczeństwo innych ludzi i ład społeczny)DIAGNOZA WYCHOWAWCZA SKŁADA SIĘ: diagnoza konstatująca fakty-należy tu określić rodzaj zaburzeń i dewiacji, wykryć mechanizmy psychol. i społ. które doprowadziły określić udział poszczególnych czynników w powstaniu obserwowanych zaburzeń oraz odp. Na pytanie jakie skutki osobiste i społ. pociągają za sobą przejawiane dewiacje. Trzeba też opisać pozytywne cechy zachowania osobowości, środowiska społecznego, zestawienie aktywów i pasywów ułatwia podjęcie decyzji diagnostycznej i opracowaniu programu wychow. Diagnoza ukierunkowująca działalnośc wychow.: sformułowanie hipotez i postulatów dających podstawę do podjęcia decyzji co do kierunki i zakresu działań, strategii, procedury postępowania wychow. dać możliwość realizacji zakładanych celów diagnoza weryfikująca: ma sprawdzić prawidłowość uzyskanego obrazu diagnostycznego (analiza logiczne sformułowanych hipotez spr. Wew. Spójności ustaleń i zgodności z wiedzą teoretyczną po wdrożeniu programu, w praktyce pełna D.W. weryfikuje trafność rozpoznania diagnostycznego, adekwatność i skuteczność zastosowanych metod i technik MODELE DIAGNOZY: behawioralna jej istota jest analiza zachowania pod kątem jego zgodności z tzw. Normą psychometryczną- przedmiotem D są zachowania odbiegające od norm sprowadza się do badania związku miedzy bodźcem a reakcją (czynnikami uprzednio działającymi na j. A zachowaniem antyspołecznym. Ma doprowadzić do ujawnienia czynników mających znaczący wpływ na zmianę zachowania i j. I grupy Model B. Wykorzystuje w D teorię uczenia się. Wychowanie resocjalizacyjne= wygaszanie lub zapominanie wyuczonych wcześniej złych zachowań i nawyków interakcyjnej: jej istotą jest psychospołeczny rozwój j. Zwłaszcza zachowania i in. Zaburzenia prowadzące do NS których oznaką są konfliktowe stosunki z innymi. Celem jest określenie stopnia rozwoju psych-społ j. Nieprawidłowości w adaptacji społ. i zaprojektowanie odp. Oddziaływań reso. nawiązuje do koncepcji rozwoju dojrzałości interpersonalnej – wadliwe przystosowanie jest skutkiem zatrzymania się na jednym z niższych etapów rozwoju psychospoł.- deformacja obrazu siebie i in. Nieprawidłowe ustosunkowanie do os. Socjalizującego znaczący 3gr. Os. NS antyspołeczni – agresja antyspołeczne, konformiści sztywno trzymają się reguł podkultur , neurotycy zgeneralizowany lęk na podstawie obserwacji i lub kwestionariusza oceniającego poziom dojrzałości interpersonalnej przypisuje się j. Do którejś z tych grup po czym programuje się zalecenia reso. Dotyczące celów reso. Cech i aktywności środowiska wychowawczego typów kontroli wychowania i skuteczności metod oddziaływań. Interdyscyplinarny: ujmuje zaburzone przystosowanie społeczne jednostki jako antagonizm destrukcyjny, mający zewnętrzne objawy mechanizmy psychologiczne oraz proste i złożone czynniki etiologiczne prowadzące do jego kształtowania się i utrwalania w reakcjach jednostki wobec norm prawnych, moralnych i obyczajowych. Ma ona określić nasilenie postaw antyspołecznych, stopień nieprawidłowego funkcjonowania w przypisanych jednostce rolach społecznych, wskazać domniemane czynniki zwiększające ewentualną możliwość konfliktu jednostki z normami społecznymi. Diagnoza powinna dać odpowiedz na zasadnicze pytanie: czy działać resocjalizująco, czy też nie? a jeżeli działać, to przy pomocy jakich form i śrdków opiekuńczo-wychowawczych- terapeutycznych. Resocjalizacja według modelu interdyscyplinarnego ma doprowadzić do przewartościowania internalizowanych do tej pory norm i wartości oraz zmiany układów ról.




25.KULTUROTECHNIKI:
Przyjmując podział kultury możemy wyróżnić także różne odmiany kulturotechniki. Możemy uznać ją za rodzaj czynności, do której odnoszą się wzory i wytwory kultury albo za rodzaj zbiorowości, do których odnoszą się określone rodzaje, układy wzorów i wytworów kulturowych. Uwzględniając oba kryteria wyróżniamy kulturotechnikę: nauki szkolnej, pracy zawodowej i zorganizowanej rekreacji.

Kulturotechnika ma za zadanie kształtować elementy świata zewnętrznego poprzez wprowadzanie do niego określonych dóbr kultury. Można ją określić ze względu na środowisko kulturowe, którym się posługujemy w celach wychowawczych oraz ze względu na wykorzystywane w tym procesie wytwory kultury. Można ją zatem opisać jako technikę wytworów zachowań się przebiegających zgodnie z określonymi wzorami kulturowymi. Zachowania te mogą mieć charakter konsumpcyjny lub wytwórczy. Zachowanie konsumpcyjne to np. oglądanie obrazów, czytanie książek, itp.; zaś wytwórcze to np. malowanie obrazów, rzeźbienie czy też pisanie wierszy. Konsumowanie dóbr kultury może być przyswajaniem treści kulturowych, natomiast wytwarzanie polega na naśladowaniu powstałych już dzieł albo tworzenie nowych. Konsumowanie i wytwarzanie kultury wymaga odpowiedniego przysposobienia do uczestnictwa w kulturze, czyli tzw. kultury osobistej. Polega ona na przyswojeniu pewnego systemu wartości społecznych i dzieł uznanych za dobra kultury. Kultura osobista polega zatem na rozwoju zdolności i skłonnści do operowania pewnym systemem znaczeń, wartości i wskazówek. Możemy wyróżnić różne typy kultury osobistej, bowiem w obrębie jednej kultury istnieje szereg podkultur, czyli treści kulturowych zmodyfikowanych ze względu na system społeczny i związane z nim role społeczne. Inna zatem jest kultura osobista rolnika, a inna przemysłowca, muzyka czy złodzieja.

Stosowanie zatem kulturo techniki wychowawczej wymaga przyjęcia pewnych modeli środowiska kulturowego i doboru wytworów kultury wykorzystywanych w procesie wychowania, jak i ustalenia i selekcji modeli kultury osobistej. Kulturo technikę wychowawczą należy więc opisywać jako technikę środowiska kulturowego i jako technikę wytworów kultury, a zarazem jako technikę wzorów kulturowych. Polega ono na wykorzystywaniu dóbr kultury, dzięki czemu przedmiot oddziaływań przyswaja sobie pewien system znaczeń, wartości, norm, a więc wzory zachowania się w określonych sytua




8.KURATELA SĄDOWA: Z. Tyszka- KS- metoda indywidualnego i społęcznego oddziaływania wychowawczego w warunkach naturalnego środowiska społecznego w celu doprowadzenia do jego poprawy i ukształtowania prawidłowych pozytywnych z punktu widzenia interesó społecznych postaw i cech charakteru człowieka.
Resocjalizacja przez kuratę ma prowadzić do zmian w postawach, systemie wartości odczuć zaspokojania potrzeb w nie akceptowanym, nieadekwatny sposób i uczuć realizacji potrzeb zgodnie z oczekiwaniami społ. = zaburzenia destruktywnego przystosowania nieletniego i zastąpienie go przystosowaniem konstruktywnym (pozytywna dezintegracja osobowości K. Dąbrowski)Etapy Pracy: metoda indywidualnych przyp.- diagnoza , projekt resocjalizacji w oparciu o diagnozę i znajomość środowiska + możliwości jego przekształcania, praktyczna realizacja projektu MODELE KURATELI SĄDOWYCH:1) KONTROLNA-wskazanie sposobów zmian sporządzenia planu przebiegu reso, i egzekuowanie o kontrola ich wypełniania przez środowisko nieletniego –systemu kontroli i nacisku
2)CASEWORK M.INDYWIDUALNYCH PRZYP.- tworzenie wokół nieletniego sytuacji zachęcającej do podejmowania określonej aktywności i tworzenie wewnętrznej zależności- postawą jest traktowanie każdego przypadku indywidualnie 3)SYSTEM KONTROLI I OPIEKI AKTYWIZUJĄCEJ: Czapów, Jedlewki kurator- organizator życia nieletniego z zachowaniem jego pełnego uczestnictwa, inspirator , koordynator oddziaływań psychologicznych, pedagogicznych, dydaktycznych oraz autorytet dysponujący sankcjami 4)KURATELA WYCHOWUJĄCA: St. Górski 2+3wdrażanie podopiecznego w nowe sytuacje uczące go i powodujące zmiany w sferze systemów wartości, motywacji, i postaw wobec innych



23.METODA ODDZIAŁYWAŃ SYTUACYJNYCH: na wychowanka wywierają uczący wpływ, oprócz osób, a także sytuacje. Wykorzystując ten fakt wychowawca może tak manipulować sytuacjami i ich poszczególnymi elementami, aby przyczyniały się one do wykonania określonych zadań resocjalizacji. Wspomniane manipulowanie polega na:
1)wprowadzeniu zmian istniejących sytuacji tak aby ich wpływ na wychowanka był zgodny z życzeniami wychowawcy
2) utrzymywaniu tych elementów sytuacji, które wywierają oczekiwany wpływ na podopiecznego
3)wprowadzaniu i utrzymywaniu takich zmian sytuacji, które eliminują niepożądany wpływ na wychowanka
4)organizowanie odpowiednich nowych sytuacji w zależności od potrzeb, wyznaczonych przez zadania resocjalizacji.
Oddziaływania poprzez wpływ sytuacyjny służą zarówno likwidowaniu przyczyn wykolejenia, jak też wywoływaniu odpowiednich zmian w osobowości wychowanka oraz utrwalaniu rezultatów resocjalizacji. Do metod opartych na wpływie sytuacji zalicza się: metodę organizowania doświadczeń uczących wychowanka polega na kształtowaniu takich norm postępowania, praw i obyczajów społeczności wychowanka, aby jego czyny sprzeczne z tymi zasadami były piętnowane przez społeczność, zaś postępowanie zgodne z nimi- aprobowane. Innym wariantem przedstawionej metody jest wprowadzenie podopiecznego i wewnętrzne związane go z takimi społecznościami, w których istnieje już i funkcjonuje odpowiedni system norm i wartości oraz sankcji społecznych, przewidzianych za ich nieprzestrzeganie. W takim przypadku wychowawca nie organizuje sytuacji, lecz wykorzystuje sytuacje już istniejące, koncentruje się na sposobie włączenia do nich podopiecznego.
Nagradzanie i karanie wychowawcze istotą mechanizmu działania nagród w resocjalizacji jest kojarzenia określonych, zachowań z pozytywnymi stanami psychicznymi, wywołanymi nagroda, odmiennie dział mechanizm kary, którego sedno zawiera się wprawdzie w analogicznej regule kojarzenia danego zachowania z występującą po nim przykrością, jednakże aby wskutek tego karane zachowanie zostało zaniechane, muszą być spełnione pewne dodatkowe, lecz bardzo istotne warunki. Stąd też dość rozpowszechnione przeświadczenie o tym, że kary usuwają nie pożądane zachowania , na tej samej zasadzie , na której nagrody wzmacniają zachowania pożądane- jest fałszywym uproszczeniem.
Metoda uświadamiania skutków: uświadamianie podopiecznym skutków różnych zachowań zawsze musi odwoływać się do takich konsekwencji, które mają dla nich wartość nagrody lub kary. Jest to ważne zasada, bowiem w innym wypadku, postępowanie wychowawcy może przynieść skutki odwrotne do zamierzonych
Metoda trenowania: polega na celowym stwarzaniu odpowiednich warunków i sytuacji, w których powtarzałyby się te zachowania podopiecznego, które zamierzamy utrwalić. Sytuacje mogą być organizowane w sposób naturalny( sytuacje naturalne dotyczą włączania jednostki w zasięg odpowiednich wpływów codziennego życia) i sztuczny(sytuacje organizowane w celach treningowych autogennym(kontrolowanie własnych uczuć), interpesonalnym( kształtowanie stosunków między jednostkowych, a więc dotyczą takich problemów, jak umiejętność rozumienia ludzi, psychodrama (polegają na zaimprowizowaniu dramatyzacji oddziałującej na osobowość ludzi, poprzez odgrywanie przez nich pewnych ról.


19.METODA SAMORZĄDU: Samorząd młodzieżowy w różnych instytucjach oświatowo- wychowawczych tradycyjnie przywykło się pojmować uczniów tzw. aktyw wyodrębniony spośród społeczności uczniów lub wychowanków, który najczęściej traktowany bywa jako pomoc wychowawcy w realizacji jego zadań. Otóż, takie i podobne im sposoby pojmowania samorządu w wychowaniu ,... odzwierciedlają nierzadko smętną rzeczywistość: na tle biernej masy uczniowskiej ,,rusza” się kilku prowodyrów, niezmiennie tych samych aktywistów, przy których pomoc wychowawcza inspiruje i kontroluje cała społeczność młodzieżowa. Jednak także wokół pojęcia samorządności w wychowaniu roztacza się cały szereg nieporozumień. Polegają one najczęściej na jej utożsamieniu z funkcjonowaniem określonego organu zwanego samorządem. Samorządność oznacza więc zasadę wychowania (także resocjalizującego) postulująca doprowadzenie wychowanka do samodzielnego i świadomego kierowania swoim postępowaniem i do samodyscypliny. Nie stanowi ona rezultatu wciąż jeszcze rozpowszechnionej, szczególnie w wychowaniu resocjalizującym, praktyki polegające na kształtowaniu zewnętrznej karności, posłuchu i uległości wychowanka. Tworzy się ona jako rezultat stawiania podopiecznego w sytuacjach konieczności dokonywania samodzielnych wyborów, które, niejako automatycznie narzucają jednostce określone reguły postępowania. Powyższa zasada samodzielności i autodyscypliny przeniesiona do społeczności wychowanków przybiera postać samorządności. Można przeto powiedzieć, że samorządność wdrażaniu jej podopiecznych polega na stopniowym wdrażaniu jej do samodzielnego wykonywania następujących funkcji: planowanie działalności grupy polegające na wspólnym ustalaniu jej celów, organizowanie działalności grupy, kierowanie działalnością grupy, przestrzeganie przez grupę zasad warunkujących jej działalność , kontrolowanie i ocenianie działalności poszczególnych członków grupy. Trzeba zauważyć ze wartość samorządu jako metody wychowawczej zależy tylko od samego faktu oparcia działalności grupy na samorządności, ale też od sposobu wprowadzania jej do grupy przez wychowawców. Niewłaściwe stosowanie metody samorządu zwłaszcza w wychowaniu resocjalizującym może wywołać poważne, negatywne skutki. Np. 1)ograniczenia funkcji samorządu do działalności tzw. Aktywistów co sprzyja przekształceniu się aktywu w klikę 2) zacieśnianie zakresu działań samorządu, np. do czynności formalnych, czy kulturowo- oświatowych bądź rozrywkowych 3)wprowadzenie zbyt dużej liczby działań w postaci różnych konkursów, współzawodnictwie, które mobilizują jednostki zdolniejsze lub bardziej sprawne, zniechęcając zaś i załamując słabszych 4)nadmierna ograniczająca inicjatywę i samodzielność wychowanków opieka wychowawcy nad grupą 5) formalne zewnętrzne nagradzanie za pracę w samorządzie co powoduje iż staje się ona wartością instrumentalną , środkiem do uzyskania nagrody



29.ORTODYDAKTYKA: stałą się w naturalny sposób działem PS dział zajmuje się nauczaniem dzieci i młodzieży z odchyleniem od norm. Która na skutek zaburzeń rozwojowych ma znaczne trudności ze zdobywaniem potrzeby wiedzy i umiejętności Celem jest dostosowanie procesu nauczania do specyficznych potrzeb i psychofizycznych właściwości jednostki odchylonych od normy. Kiedunki oddziaływań ortodydaktyki: wzbudzenia zainteresowania nauka, wzbudzenia poczucie bezpieczeństwa w zakresie środowiska szk., dostosowanie treści organizacji nauczania do możliwości uczniów, stosowanie metod ułatwiających integrację z rówieśnikami, akcentowanie elementów wychowawczych. W nauczaniu dzieci wykolejonych społecznie ortodydaktycznych zmierzają do wyrównania wypaczonych antyspołecznych postaw uczniów ułatwienia im przystosowania się do zadań społ. Ortodydaktyka różni się do dydaktyki , podkreśla znaczenia osobowości nauczyciela dominuje znaczenia elementów wychowawczych , kładzie nacisk na specyficzne potrzeby dziecka, elastyczne dostosowanie treści dydaktycznych do wymagań ucznia. ZASADY ORTODYDAKTYKI:1)zasada pomocy i wzajemnego zaufania pomoc w przezwyciężaniu obawy przed kompromitacją przezwyciężanie niechęci i nienawiści do szkoły, poprawa interakcji w zespole szkolnym, pomoc w zadaniach, wyrównywaniu braków, aktynizacji(przez ten cały czas trwa proces resocjalizacji) zasada indywidualizacji – zmierza do rozwoju, wzmocnienia elementów osobowości wpływających na motywację dziecka (ucznia wola popędy) i które uległy odchyleniu od normy w rozwoju zasada dominacji wychowanka : uczeń nie może być negatywnie nastawiony do nauki:1)plan pracy szkoły uwzględnia konkretny program wychowawczy 2)plan pracy ustala z punktu widzenia potrzeb wychowawczych 3)baczne traktowanie wszystkich momentów w życiu szkoły, które mogą wpływać na kształtowanie postaw dziecka zasada aktywności : aktywność nauczyciela skierowana na wzbudzanie aktywności pozytywnej ucznia (w przeciwnym wypadku obróci się przeciw nauczycielowi i szkole) zasada dostosowania zadań do możliwości poznawczych uczniów: stała pomoc i zachęta ze str. Nauczyciela, urozmaicenie lekcji zmianą prowadzenia zajęć, odpowiednie dostosowanie wyglądu sali lekcyjnych itd. Zasada treści kształcących: uzupełnienie braków w wiadomościach (normy moralne, zasady współżycia)z materiału eksponować szczególnie kształcące treści, treści nauczania dostosowywać do sytuacji wych. Dziecka(nadpobudliwość zachowania, przedmioty o wartościach dyscyplinujacych (*reguły gier sportowych)prognozowanie przyszłości- kształtowanie uzawodniające) zasada nauczania zespołowego: metoda ośrodków pracy De voly metoda nauczania programowego-samat





18.RESOCJALIZACJA POPRZEZ WPŁYW GRUPY: tak wiec wychowawca staje przed niebagatelnym zadaniem: jak zintegrować wychowanków wokół wspólnych celów i to celów konstruktywnych z punktu widzenia zadań resocjalizacji? Można to uczynić kilkoma sposobami: 1) przez przyjęcie celów grupy i stopniowe przekształcanie destruktywnych sposobów ich realizacji ( starsi i silniejsi chłopcy tworzą grupę dominująca w strukturze władzy społeczności zakładu, zachowując się agresywnie i terroryzując pozostałych wychowanków, w ten sposób wychowawca akceptuje początkowo cel grupy: być silniejszym i mającym najwięcej do powiedzenia , jednakże w toku osiągnięcia tego celu, stopniowo zmienia sposoby jego realizacji np. przez stwarzanie sytuacji, w których grupa może wykazać się jeszcze większym nić dotąd znaczeniem. Równocześnie wychowawca utrudnia wychowankom osiąganie celu grupowego dotychczasowymi sposobami np. przez deprocjonowanie agresywnego zachowania poszczególnych członków grupy w oczach innych grup. Dzięki takiemu postępowaniu wychowawcy, cel grupy zostaje utrzymany, więc grupa jest dostatecznie silnie zintegrowana wokół niego 2) przez przyjęcie tych celów grupy. Które są sprzeczne z celami wychowawcy (kształtowanie celów grupy tym sposobem polega na wyborze i zaakceptowaniu tych jej wartości , które są możliwe do przyjęcia oraz na jednoczesny, odrzuceniu dążeń destruktywnych 3)przez podsumowanie grupie nowych atrakcyjnych celów konstruktywnych, które jednocześnie są sprzeczne z jej celami destruktywnymi (ogłoszenie konkursu na wykonanie jakiejś pracy zespołowej, w którym nagrodą będzie cos atrakcyjnego) 4) przez nadawanie celom konstruktywnym atrakcyjnej formy (spotkanie z jakiś sportowcem) 5)uzależnienie możliwości osiągania celów grupy od przyjęcia przez nią celów wychowawcy (zezwolić grupie na przygotowaną od dawna samodzielną wycieczkę, pod warunkiem, że wychowankowie wykonają jakieś określone prace na rzecz zakładu, czy tez zobowiążą się do wykonywania stałego obowiązku KSZTAŁTOWANIE NORM GRUPY: uświadamianie członkom grupy norm, organizowanie sytuacji sprzyjających zmianie istniejących i wprowadzaniu nowych norm, demokratyczne powoływanie organów egzekwujących przestrzeganie norm KSZTAŁTOWANIE STRUKTURY GRUPY: przydzielanie wychowankom zadań o różnym znaczeniu dla życia grupy, modyfikowanie kryterium ocen postępowania członków grupy, ukazanie następstw zachowań członków grupy, zmiana udziału jednostki w życiu grupy, nadawanie i pozbawienie członków grupy określonych funkcj



16.STRUKTURALNA ORGANIZACJA PROCESU RESOCJALIZACYJNEGO: Ustawa o postępowaniu w sprawach nieletnich 26 IX 1982 (nowelizacja 2000)odnosi się do:
1)osoby popełniające przestępstwa 13-17 NIELETNI
2)osoby podlegające demoralizacji do 18
3)osoby wobec których sąd stosuje środki wychowawcze i poprawcze do 21
17-21 MŁODOCIANI wyjątki: kodeks karny art.10 par 2 jeśli ktoś ukończył 15 lat i popełnił zbrodnie, to może być sądzony jako dorosły, jeśli ktoś między 17-18 r.ż. popełnił występek, może być traktowany jako nieletni
0-13 MAŁOLETNI-ich sprawami zajmuje się sąd rodzinny nieletnich art.6 wyznacza środki, które sąd może zastosować:
Środki wychowawcze:
Upomnienie, zobowiązanie do jakiegoś typu postępowania, odpowiedzialny dozór rodziców, dozór kuratora, umieszczenie w rodzinie zastępczej, placówek opiekuńczo wychowawczych lub resocjalizacyjnych 1) młodzieżowy ośrodek socjoterapii dla zagrożonych 2) młodzieżowy ośrodek wychowawczy podlegający MEN 10-18 (19-20) osobne dla dziewcząt i chłopców
Umieszczenie w zakładzie poprawczym 13-21
Nieletni popełnia CZYN KARALNY ale nieletniego się nie KARZE tylko WYCHOWUJE nie skazuje się go na pobyt w zakładzie tylko umieszcza go tam dla jego dobra.
KODEKS KARNY WYCHOWAWCZY: określa sposób odbywania kary:
• Zwykły regulaminowy
• Programowego oddziaływania
• System terapeutyczny
• Więzień szczególnie niebezpieczny
FUNKCJONALNA ORGANIZACJA PROCESU RESOCJALIZACJI:
1)pomiar początkowy- diagnoza wstępna( przyczyny, głębokie zdemoralizowanie, pozytywy na których można oprzeć proces resocjalizacji określa pedagog, poradnie, rodzinny ośrodek diagnostyczno-konsultacyjny , pogotowie opiekuńcze, schronisko dla nieletnich
2)wprowadzenie bodźca: dobór metod postępowania resocjalizacyjnego
3)pomiar kontrolny – diagnoza weryfikująca
4)modyfikacja bodźca-ewentualna korekta metod postępowania
5)pomiar końcowy: diagnoza ostateczna
6)indywidualny proces resocjalizacji konstruowanie i wdrażanie , powyżej 3 lat wtórna demoralizacja
ZASADA PATRONATU: wychowawca jest odpowiedzialny za jednostki mu powierzone , podstawowym jego zadaniem jest skonstruowanie indywidualnego programu resocjalizacyjnego składa się:
-Metryczna dane (imię nazwisko adres dane o opiekunach sygnatura sąd klasa numer identyfikacyjny wychowanka
Dane



30.SZKOŁA KRAKOWSKA:JANA KONOPNICKIEGO LATA 60’WOKÓŁ UJ Główne osiągnięcia i kierunki zainteresowań: I próba uściślenia definicji niedostosowania społecznego II opracowanie narzędzi diagnostycznych do wykrywania dzieci niedostosowanych III opracowanie narzędzi diagnostycznych służących do wykrywania dzieci NS wśród im. W szkołach masowych i narzędzi określających stopień demoralizacji i typ IV próby uściślenia definicji NS w odróżnieniu od konstruktywnego NS od NS destruktywnego ( przestępczego) niedostosowania społecznie 1.Konopnicki ,, Zaburzenia w zachowaniu się dzieci i środowiska” 2.Konopnicki ,,Niedostosowanie społeczne” 3.Urban ,,Zachowania dewiacyjne młodzieży” Lepiej jest wcześniej dotrzeć do jednostek gdy proces wykolejenia społecznego nie jest duży aby im pomóc. Konopnicki pracował nad tym, przeprowadzał w szkołach badania diagnostyczne. Za granicą ze D.H.Stotter zrobił arkusz diagnostyczny dzięki temu znajdowano dzieci zagrożone ich syndromy pod nazwą ARKUSZ DIAGNOSTYCZNY STOTTA... Urban to rozwija (przeprowadza badania w Krakowie)chce wprowadzić do Polski arkusz diagnostyczny achenbacha informacje dostarczają rodzice nauczyciele i równieśnicy. Psychologizacja badań pedagogicznych bez prób uczynienia z PR od PS odrębnej gałęzi. Kontynuatorem kierunki prac szkoły krakowskiej jest wychowanek Jana Konopnickiego, Bronisław Urban, kontynułujący i rozszerzający je na rzecz opracowania gł. Koncepcji oddziaływań profilaktycznych w środowisku otwartym.




11.TEORIA HORNISTYCZNA(KANALIZACJA NIEOKIEŁZNANYCH INSTYNKTÓW)POCZĄTKI MYSLI RESOCJALIZACYJNEJ: William Mc Dougell- teza, że napęd postępowania , hornistyczna energia zachowania. Bierze swe źródło z instynktów, które są wrodzone , dziedziczone jako skłonność psychofizyczna do spostrzegania, zwracania uwagi na przedmioty pewnej klasy i przezywania przy tym podniecenia emocjonalnego i działania w określony sposób albo przynajmniej odczuwanie impulsu do takiego działania.
Cyril Bunt- instynkty te mają udział w powstawaniu cech przestępczego zachowania się (głód,sex, włóczęgostwo instynkt stadny, samo upokorzenia strach, ciekawość wstręt, radość, zakochanie. Polowanie, smutek, zabawa Każdy instynkt wytwarza specyficzną emocję, przestępstwa o charakterze impulsywnym są instynktowne nieplanowane, bardziej emocjonalne niż przemyślane. Pospolite przestępstwo młodzieży to przejaw powszechnych prymitywnych impulsów przekazanych instynktom lub pośrednie reakcje na te emocje. Jedyną właściwa drogą jest SUBLIMACJA-przesunięcie popędu z celu, którego nie można zrealizować bo złamalibyśmy obowiązek normy na inny zastępczy obiekt czynność. Sublimacja polega na wyćwiczeniu emocji . Większość przestępstw wpływa z niewłaściwego skierowania energią. Leczenia= skierowanie na właściwe tory. 2 etapy sublimacji: skanalizowanie (wyładowanie energii w sposób akceptowany społ.) uwznioślenie instynktu (skierowanie go na inny tor)
KONCEPCJA OUAYA-differential treatment opiera się na teoriach psychicznych mówiących o związkach między cechami osobowości a podatnością na przestępstwo. Skłonność do przestępstwa i rodzaj aktywności kryminalnej jest zdeferminowany nie 1 cechą osobowości ale wpływa na to wiele płaszczyzn – 4 najwazniejsze
1)zbiór postaw opinii, zachowań wyrażających brak uspołecznienia i związków emocjonalnych (typ nieadekwatny niedojrzały)
2) otwarcie złośliwe agresywne zachowania + poczucie winy lęku , nieszczęścia kłopotów (typ neurotyczny konfliktowy)
3)akceptacja standardów i zachowań pod kulturowych – socjalizacja podk. I związki emocjonalne ze środowiskiem podk. (typ z socjalizowany w obrębie pod kultury)
4) niedojrzałość i nieadekwatność nieumiejętność sprostania podkl. Zachowania (typ nie z socjalizowany agresywny lub psychopatyczny)
1+3 niedojrzały ze skłonnością do identyfikacji z podkultura przestępcza (typ niedojrzale zorientowany na pod kulturę) koncepcja ta etykietuje ludzi












HISTORIA MYSLI PENITENCJALNEJ:
1.System celtkowy
w 1603r. wybudowano w Amsterdamie budynek dla mlodziezy, w którym w nocy chlopcy przebywali oddzielnie. Istota jego nie było jednak osamotnienie. W nocy pensjonariusze byli zamykani pojedyncze w osobnych pokojah(celach), a w dzien pracowali i uczyli się razem. Był to poczatek wieziennictwa celkowego.
W 1629-na terenie Polski w Gdansku powstal dom resocjalizacyjny stworzony na wzor domu w Amsterdamie.
We Wloszech znajdowalo się najwiecej tego typu placowek. W 1704 w Rzymie powstal resocjalizacyjny przytulek sw. Michala (dom poprawczy dla mlodocianych przestepcow) pod kierownictwem papieza Klemensa XI. Mlodzi przestepcy byli oddzielani na noc (umieszczani w osobnych celach), zas w dzien pracowlai razem.
W 1775 w Gandawie (Belgii)- powstal jako pierwszy zaklad, który był pierwszym wzorowym wiezieniem zorganizowanym wg. Systemu celtkowego:
-noca wieznioewie pozostawali w osobnych celach,
-w dzien pracowali wspolnie z innymiw specjalnie przeznaczonych na ten cel pomieszczeniach
-podczas pracy obowiazywal calkowity zakaz porozumiewania się (srodek zapobiegawczy wzajemnemu demoralizowaniu się wiezniow
System celkowy przyjal się na gruncie amerykanskim za sprawa m.in. religijnej doktryny kwakrow. Punktem wyjscia do poprawy przestepcy było dla niego posuniete osamotnienie; Krakrowie uwazali ze mialo ono na celu:
-chronic wieznia od zgubnego wplywu skazanych bardziej zdemoralizowanych
-wiezien dzieki niemu mogl dokonac nalezytych przemyslen na temat swojej dzialalnosci przestepczej,
-mialo wzmoc poczucie winy, skruche
- doprowadzic do odrodzenia moralnego
-srodkiem mialo być studiowanie lektury religijnej.Uwazali ze moment skruchy jest poczatkiem wejscia na nowa droge.
Zasadniczych reform dokonano jednak w USA Ameryki Poln. Opierajac się na podstawowych pradach umyslowych Europy dzieki wysilkom Beniamina Franklina. Rozwinely się tam 2 systemy :
a)pensylwanski- 1 wiezienie tego systemu zbudowano w 1901r. w Charry Chill w poblizu Filadelfii. System ten zakladal calkowite osamotnienie wieznia o kazdej porze dnia, jednak wobec duzej liczby kierowanych tam wiezniow z calkowitego osamotnienia zrezygnowano i osadzano w jednej sali po kilka osob. Wiezniowie nie pracowali, nie mogl ich nikt odwiedzac poza duchowymi. W celach wiezniow odbywalo się wszystko (posilki itp.)
B)system auburnski (1816r)- zelazna zasada-wiezien-cela- w1816r. przyjeto 80 skazanych do 1818 zostalo 4. Po 2 letnim okresie proby przekonano się o szkodliwym wplywie calkowitego osamotnienia poddanych.zmieniono go i Najlepsze wyniki osiagnieto przy zastosowaniu osamotnienia w nocy i wspolnej pracy podczas dnia , a rownoczesnie zakazie rozmawiania. Prowadzono także nauke pisania, czytani i arytmetryki
Wiezieni Amerykanskie do mysli penitencjalnej wnioslo 4 zasadnicze elem.:
1.idee nowoczesnego wiezienia jako zakladu karnego dla przestepcow
2. ustroj celkowy definitywnie uksztaltowany
3. wychowawcze cele wiezienia
4. inicjatywe organizowana i energie reformatorska

2.System rodzinny:
-tendencja upodabniania zakladow penitencjalnych do modelu rodziny
*zalorzenia systemu rodziny:
a)zmniejszenie ilosci czlonkow wychowawczych (mala liczebnosc grupy wychowawczej)
b)zroznicowanie pod względem wieku
c)grupa heterogoniczna (koedukacyjna)-gr. roznoplciowa
d)niewielka liczba stalych opiekunow
e)wychowawcy roznej plci
f)intymność życia grupy:
-oddzielne pomieszczenia
-swoboda w jego urzadzeniu
-organizacja zycia wewnetrznego
-rozwiazywanie problemow wychowawczych wew. Grupy
System rodzinny w historii nosi nazwe systemu Szwajcarskiego.Tam wlasnie powstala pierwsza placowka oparta na zasadach zycia rodzinnego. W 1810 roku Filip E. Von Fellenberg w miejscowosci HOFWY Lwykupil duzy dom i przenaczyl go dla dzieci biednych i bezdomnych. Były to dzieci ujete przez policje za wloczegostwo, zebractwo a także dzieci z tzw. Dobrych rodzi, zepsute brakiem zainteresowania, lub rozpieszczonych przez rodzicow oraz opuszczone sieroty Był to dom z potezna izba podzielona na 2 czesci (1 izba mieszkalna, 2 izba do nauki). Dzieci przebywajace w tym domu pracowaly na roli, uprawialy rzemioslo.
1 kierownikiem tego zakladu był w latach 1810-1833 nauczyciel Jan Jakub Wehrli. Przebywal on stale ze swymi wychowankami . Nauka obejmowala:czytanie, pisanie, spiew, geometrie,i wiele innych. Wehrli oparl się na systemie monitoringu: wychowankowie podzieleni byli na 2 grupy:1 do 15 roku zycia, 2 od 15 roku zycia, osoby które ukonczyly 15 rok mogli zostac opiekunami mlodszych. Przydzial mlodszych chlopcow pod opieke starszych odbywal się przez losowanie (opieka zmieniala się co kwartal).Dzieki doskonalym wynikom tak zorganizowanej pracy wychowawczej Hofwyl stal się wzorem dla innych zakladow w Szwajcarii. Noszace często nazwy przytulkow, kolonii lub szkol wiejskich. Zaklady te powstawaly zwykle w taki sposób ze maz i zona z wlasnymi dziecmi lub bez nich „adoptowali” chwilowo kilku (12-20) nieletnich obojga plci. Idea Wehrliego było stworzenie dla dziecka wykolejonego warunkow i ciepla rzeczywistej rodziny

KOLONIA W METTRAY(1839r.)
Rodzinna forma resocjalizacyjna dla dzieci przestepczych. Prowadzacy kolonie: August de Metz, Zalozyciel: Bretigneres de Corteilles.
Podzielono mlodziez na 2 grupy zwane rodzinami. Grupa liczyla 30 osob i kazda rodzina była nazwana litera alfabetu. Kazda z rodzin zakwaterowana była w domu. Kilka domow tworzylo kolonie. Kazdej rodzinie przydzielono opiekuna (ojca)oraz starszego brata. Wszyscy w tych rodzinach byli jednakowo ubrani np. rodzina A na czerwono, B na zielono. Glownym zadaniem była praca na roli 350 ha, którymi zarzadzal agronom. Ponadto prowadzone były warsztaty krawieckie. Stosowano specjalny system wychowawczy- nagradzano wychowankow. Kroniki mowia ze za zle zachowanie nauczyciel bil po rekach czyli musial znajdowac się tam szkola. Za dobre zachowanie otrzymywalo się tam naszywki. Wychowawcy, którzy pracowali na roli tworzyli stowarzyszenie ojcowskie.

3.Republiki mlodziezowe:
-najbardziej nowatorskie instytucje
-opieraly się na calkowitej samodzielnosci i inicjatywie samej mlodziezy
-pierwowzor:
a)Koedukacyjna Republika Mlodziezy Wykolejonej w Freeville Nowy Jork 1895 prze W.Gworge
b)Miasto Chlopcow- Omacha 1917- E. Flanagan.
Ad a)W 1 z tych placowek znajdowala się mlodziez przestepcza obojga plci (osoby skierowane przez sad, rodzicow, opiekunow w wieku 14-21 lat) był to zaklad prywatny. Samorzat i odpowiedzialnosc za opinie republiki pelnili wychowankowie .
Organizacja: agendy rzadowe podzielone na 3 czesci: legislatywe, egzekutywe i sadownictwo. Prawo obowiazujace obywateli:zakaz palenia tytoniu i przedluzenie obowiazku szkolnego do 21 r.z.. Wladza sadownicza nalezala do wychowankow, którzy kare pieniezna, kare pozbawienia wolnosci. Wychowankowie sami musieli się utrzymywac, uprawiac ziemie, budowac domy, uczyc się rzemiosla i organizowac warsztaty. Wychowankowie traktowani byli jak ludzie dorosli. W 1 domku mieszkalo od 12-15 wychowankow. Nosili wlasne ubrania
Ad b) przeznaczone dla opuszconych chlopcow. Nie ma podzilu dzieci na dobre i zle, za wine ich wykolejenia odpowiadaja rodzice i otoczenie.
-cele: wszechstronne wych. Indywidualne i spol.
-wpajanie wychowankom ze wszystko co robia ma sens, cel i wartosc
-w 1934 miasto chlopcow otrzymalo od wladz panstwowych pelne prawa odrebnego mista, z wlasna administracja i poczta
c) wloska republika cglopcow-1945r. – Don A. Rivolta. Poczatkowo przeznaczony dla bezdomnych chlopcow, pozniej dzieci 10-13 lat którym grozilo moralne wykolojenie.
-3 wioski obok drogi polaczone mostem
-najmlodsi-ksztalceni na przyszlych marynarzy i rybakow
-starsi- najrozniejsze rzemiosla
-najstarsi-rolnictwo i hodowla
-dawano wyksztalcenie ogolne
-najwieksza wladza republiki- zgromadzenie ludowe.
-podst. Zalozenia: swoboda, samorzad wychowanko, samowychowanie i samoutrzymanie
-nie zmuszano do pracy ale bez niej nie otzrymywalo się pieniedzy wiec nie było co jesc





DRUGIE ZYCIE W PLACOWKACH RESOCJALIZACYJNYCH:
W zbiorowosciach młodzieży poddanej kontroli resocjalizacyjnej istnieje tendencja do tworzenia się grup nieformalnych, przeciwstawiającym się kierownictwu zakładu i lansujące podkulturowe wzory tzw. Drugie życie.
Zjawisko to wiąże się z:
-koncepcja deprywacyjna, która mówi, ze drugie życie to wynik dolegliwości izolacji w instytucjach totalnych, niezależnie od tego kto tworzy kopulacje więźniów, obraz tego zjawiska jest podobny, to wynik niezaspokajania potrzeb. Wynika to z charakteru instytucji, ale o kształcie drugiego życia decydują cechy więźniów i personelu.
-koncepcja transmisyjna, która mówi ze zjawisko drugiego życia jest przeniesione przez przestępców z wolności. Życiem więziennym rzadza prawa obowiazujace w srod. przestepczym na wolnosci. Znajduje zwolennikow w srod. funkcjonariuszy, pozycja skazanego w grupie zalezy od pozycji przestepczej na wolnosci.
Podkultura wiezienna dokonuje wyraznego rozroznienia wiezniow i funkcjonariuszy. Istnieje przepasc miedzy nimi, niemoznosc porozumienia się . Istnieje także podzial na ludzi prawdziwych pelniacych okreslone cele i role oraz na wiezniow nie swoich pelniacych dobrowolnie lub pod przymusem role godne postepowania i pogardy.
*Zasady kodeksu wieziennego wynikaja z dwoch naczelnych form postepowania:
-zakaz wspolpracy z administracja
-nakaz solidarnosci wiezniow i wzajemnej pomocy
*Glowne zasady to:
-opozycja wobec instytucji
-solidarnosc skazanych
-manipulowanie personelem
-ekspoalatacja innych wiezniow
Broun wyroznil 7 kategorii norm i zachowan grypsow, czyli git-ludzi:
1.zasady postepowania grypsow z niegrypserami np.: grypser nie podaje reki frajerowi
2. stosunek grypserow do administratorow, sadow, organow sciganiaustroju politycznego, wprowadzanie ich w blad, lekcewazenie
3.negatywne stosunek do norm ogolnospolecznych
4.higiena, prace porzadkowe uwazane sa za nieczyste, produkty dotkniete przez cwele sa niezdolne do uzytku
5. wzmocnienie wlasnego ja przez przestepcow np. pogarda dla ludzi z poza grupy wiezniow
6.komunikowanie się dzieki gwarze wieziennej.
7.reguly wobec innych grypserow w okreslonych sytuacjach, zaklecia (bluzgi) mogace przyniesc do grupy frajerow dokonuje się degradacja ostateczna.
Wystepuja nastepujace grupy nieformalne w zakladach wieziennychgit i fest.
Drugie zycie w zakladach poprawczych i karnych istnieje niezaleznie od zycia oficjalnego, widocznego na zew. Pesnsjonarjusze tychze placowek tworza wlasna stratyfikacje, normy, kultywuja wlasne zwyczaje i posluguja się hermetycznym jezykiem. Pomimo tego, zejak twierdza specjalisci, „grypsera” traci na znaczeniu, nadal jednak wystepuje w zakladach penitencjarnych. Znajomosc jej zasad jest konieczna, chocby w celach skutecznego przeciwdzialania.




24.NAGRADZANIE I KARANIE WYCHOWAWCZE:
Kary i nagrody stosowane w wychowaniu nie sa zwyklymi, przykrymi czy przyjemnymi konsekwencjami dzialania dziecka. Sa to rezultatydzialan drugiego czlowieka, który umyslnie eyrzadza dziecku przykrosclub sprawia mu przyjemnosc, aby podporzadkowac je swoim wymaganiom. Ponieważ dziecko rozumie, ze karanie i nagradzanie jest umyslnym dzialaniem wychowawcy, sposób w jaki reaguje na kere i nagrode, jest okreslony jego postawa wobec wychowawcy, ta zas formuje się stopniowo przede wszystkim pod wplywemdoswiadczen danego dziecka z tym wlasnie wychowawca. W wychowaniu dzialaja dodatnie sprzezenia zwrotne miedzy wychowawca a wychowankiem , decydujac o ich wzajemnej postawie, co stanowi istotyny warunek skutecznosci lub nieskutecznosci nagradzania i karania
Funkcje kary:
1. Funkcja odwetowa – kara jest odpłatą za zło i sprawca musi odczuć dolegliwość związaną z ukaraniem i musi mieć świadomość rozmiaru popełnionego zła.
2. Funkcja eliminująca – ma za zadanie izolowanie niebezpiecznych sprawców, wykluczenie ze społeczeństwa na pewien czas, pozbawienie możliwości oddziaływania bądź wpływania na inne osoby.
3. Funkcja odstraszająca – odstraszenie innych członków społeczeństwa od popełniania podobnych czynów.
4. Funkcja poprawcza – wynika z założenia, że człowiek jest z natury dobry i danie mu możliwości refleksji i dając mu odpowiednie traktowanie, spowoduje u niego przemianę.


1.PROCES WYCHOWANIA RESOCJALIZACYJNEGO:
PROCESEM WYCHOWANIA nazywamy ciąg zmian zachodzących w osobowości człowieka, ciąg oddziaływań uzupełniających te zmiany. Mamy tu na myśli zmiany zachowania, sposobu myślenia w systemie wartości, odnośnie motywacji w działaniu, odnośnie aspiracji i celów życiowych bądź systemu budowania aspiracji życiowych, zmiany w zakresie zainteresowań.
Proces resoc. Może być przeprowadzany wobec:
+ nieletnic-w swietle art. 1 ustawy o postepowaniu w sprawach nielet. 26.11.82 to:
-w zakresie zapobiegania i zwalczania demoralizacji-os. Do 18 r.z
-w zakresie postep. W sprawie o czyn karany-13-17
-w zakresie wykonywania srodkow wych. Lub poprawczych-do21
+mlodociany-17-24 wymagajacy innego niż dorosli traktowania reso. W odrebnych zakladachkarnych i wg. Odrebnego programu reso.
WYCHOWANIE RESOCJALIZUJACE – swiadomy, celowy zaplanowany i i zorganizowany proces dzialan wych.
NA proce s resoc. Skladaja się 4 kierunki dzialalnosci(Czapow):
a)zlikwidowanie przyczyn (czynnikow)wywolujacych zaburzenia osobowosci wychowanka:
przyczyny predyspozycyjne:4 rodzaje uwarunkowan zachowania się jednostki:
-impulsywnosc- (przewaga pobudzenia nad hamowaniem w przebiegu procesow nerwowych)m a hamowaniem
-nieadekwatnosc-(zaburzenia emocjonalne-zle doscw. Zyciowe)- eliminowanie-ustabilizowanie atmosfery rodzinnej, usuniecie syt. trudnych
-dyssocjlnosc (odgornie narzucony rygor: niewlasciwe metody uzyskiwania posluszenstwa- wywoluje to dyssocjalne zaburzenia osobowosci)
-antysocjalnosc- psychopatia- rozwija saie pod wplywem charakteropatii orza socjopatii.
Likwidowanie przyczyn predyspozycyjnych polega na eliminowaniu czynnikow wywolujacych wymienione typy reakcji
*leży likwidować rozwniez przyczyny motywacyjne wykolejenia niezadowolenie, poczucie nudy, alkoholizm i narkomania, agresja
b)usuniecie negatywnych zmian w osobowosci podopiecznego
Zaburzenia te polegaja na wadliwej integracji postaw podopiecznego, która może przyjmowac postac integracji agresywnej, wycofujacej oraz dogmatycznej.
c)utrwalanie rezultatow korekcyjnych uzyskanych w 2 powyzszych zakresach- uodpornienie wychowanka na wszelkie negatywne wplywy spol.
d)zainspirowanie resocjalizowanej jednostki do samowychowania.
Koncowe cele wychowania resoc. Sa tozsame z celami wychowania ogolnegoi maja prowadzic do wszechstronnie rozwinietej osobowosci, przystosowania tworczego i uspolecznienia.
W procesie wychowania należy przestrzegać pewnych zasad wychowania :
a) zasada instancji obiektywnych – wychowanka należy traktować takim, jakim jest i od tego rozpoczyna się pracę z dzieckiem – czyli traktuje się je obiektywnie, nie mieć żadnych uprzedzeń do niego, trzeba też uwzględnić przejścia dziecka we wcześniejszych etapach życia. Wychowawca staje przed wychowankiem z powodu określonego podziału społecznego (rola społeczna), nadania społecznego i posiada akceptację społeczną. Praca nauczycielska jest apolityczna i reprezentuje intencje ogólnospołeczne.
b) zasada aktywności – wychowanek w procesie wychowania musi się wykazywać własną aktywnością; na siłę jeszcze nikt nikogo nie wychował. Wychowanka należy pobudzić do aktywności.
c) zasada indywidualizacji i zespołowości – naturalnym sposobem oddziaływania jest indywidualne podejście do wychowanka, ale istnieją pewne granice możliwości pedagogiki, które zmuszają do tworzenia optymalnych grup wychowanków, które nie będą powodem zagubienia możliwości indywidualizacji. W zbyt dużych grupach wychowawczych nauczyciel nie jest w stanie dotrzeć do wszystkich wychowanków.
d) Zasada autorytetu wychowawcy – autorytet nie może być budowany z zewnątrz, „budowniczym” autorytetu jest wychowawca, który w procesie resocjalizacji wpływa na wychowanków. Autorytet stanowi wzorzec postępowania dla wychowanków.
*SPOJRZENIE TELEOLOGICZNE NA WYCHOWANIE
Drogą, jaka ma zmierzać pedagog, jest określony cel(to przewidywana wizja danego stanu rzeczy, bedaca jednoczesnie obrazem postulowanego, pozadanego lub tez nie pozadanego stanu rzeczy), jakim jest człowiek. Istotnym elementem w wychowaniu jest motywacja. Wyróżniamy kilka rodzajów motywacji :
1.MOTYWACJA LĘKOWA
2.MOTYWACJA AMBICYJNA – jest sterowna, nakierowuje dziecko na osiąganie celów, motywuje je do bycia lepszym. Motywacja ambicyjna sprawdza się jedynie do pewnego czasu – dziecko będzie się starało być najlepszym, ale w pewnym momencie może to wywołać niezdrową rywalizację wśród dzieci.
3.MOTYWACJA PRAKTYCZNA – uzasadnia się dziecku, że warto być lepszym podając przykłady, np. że będąc tak dobrym łatwiej się żyje, ma się lepsze perspektywy, itp.
4.MOTYWACJA SPOŁECZNA – działanie nie tylko dla siebie ale także dla innych
5.MOTYWACJA IDEOWA – jest w tej hierarchii najwyższa. Obecnie brak jest na świecie wyznawców określonej idei z powodu jej kryzysu. Spowodowane jest to po części faktem niedawnego totalitaryzmu, który odcisnął swoje piętno na współczesnych, którzy nie mają już teraz zaufania do żadnych ideałów czy idei, ideologii. Motywacja ideowa jest obecnie rzadko pobudzana, jest obecna w bardzo małych grupach społecznych (np. młodzież oazowa, harcerstwo, itp.). tą motywacją nic nie zdziałamy u wychowanków będących przedmiotem oddziaływań resocjalizacyjnych. Do nich można dotrzeć jedynie za pomocą motywacji praktycznej.
Cele wych. Dotycza glownie osobowosci czlowieka. Wszechstronny rozwoj osobowosci, tworczosci i samodzielnosci to podstawowe cele wych.
WEKTORY ROZWOJU WG. CZAPOWA:
-spostrzeganie intelektualne
-myslenie dotyczace operacji formalnych
-telicznosc
-milosc
-refleksyjnosc
-aktywnosc
-proaktywnosc
-stymulacja racjonalna
-autonomia prospoleczna
-integracja na wysokim poziomie
* SOCJALIZACJA-to caloksztalt wplywow wywieranych na jednostke przez srod. spol.-kult., w którym ona zyje i rozwija się jakby niezaleznie od wysilkow i staran wychowawcow i nauczycieli.. Socjalizacja jest procesem spontanicznym, w wyniku którego uczy się adekwatnie funkcjonowac w rolach spol.
*WYCHOWANIE-to proces swiadomego i celowego ksztaltowania ludzkich zachowan, postaw, rol spol. Czy osobowosciowych(lub jej waznych cech), zgodnie z wczesniej zalozonym idealem wychowawczym, czyli wzorem, modelem, czlowiekiem, którego chcemy uksztaltowac w toku wychowania.
*PEDAGOGIKA RESOCJALIZA.- jest dyscyplina teoretyczna i praktyczna zajmujaca się wychowaniem osob z zaburzeniami w procesie socjalizacji tj. ta kategoria osob z zaburzeniami w procesie socjalizacji tj: ta kategorai osob, która z rozmaitych powodow wskazuje objawy nieprzystosowania i wykolejenia spol, paraprzestepczosc i przestepczosc
*RESO. REEDUKACJI (czapow i Jedlewski)-proces uczenia się , w którego tokuosoby uczace się podlegaja zmiana w tym sensie, ze eliminowane sa ich niepozadane nawyki, bedace zrodlem ustosunkowan destruktywnych, antagonistycznych w stosunku do okreslonych oczekiwan spol.

21. BLAD W WYCHOWANIU- jest to takie postepowanie wychowawcy, które stanowi realna przyczyne powstania szkodliwych dla wychowanka skutkow. W czasie bledu wychowawczego dochodzi do zerwania interakcji i zdominowania wychowanka. Wśród błędów występuje duże zróżnicowanie. A. Gurycka uwaza ze sa 3 podtawowe bledy wych. :
- ekstremalna, emocjonalna akceptacja dziecka - "żar" oraz ekstremalne odrzucenie emocjonalne dziecka - "lód",
- nadmierna koncentracja na dziecku oraz nadmierna koncentracja na sobie,
- nadmierna koncentracja na zadaniu dziecka oraz niedocenianie zadań dziecka. Układ tych trzech wymiarów pozwolił na wyróżnienie dziewięciu błędów:
- rygoryzmu,
- agresji,
- hamowania aktywności,
- obojętności,
- eksponowania siebie,
- ulegania,
- zastępowania,
- idealizacji dziecka,
- niekonsekwencji.

12.PSYCHODYNAMICZNA KONCEPCJA TERAPII-RESOCJALIZACJI:
ZALOZENIA: Wystepowanie podswiadomsci. Freudowski model struktury osobowosci. Zachowanie scisle zwiazane z przezyciami wew, konflikty uzewnwtrzniane przez zabawy i aktywnosc spol. Grupa jako teren terapeutyzujacych dosw.
ZAMIERZENIA: zmiany osobowosci i zachowania przez nieskrepowane interakcje w starannie dobranym otoczeniu spol.
WSKAZANIA ODNOSNIE DOBORU GRUP: dzieci od lat 4- poznej adolescencji. Zwykle poczatkowe objawy zaburzen w zachowaniu. Wykluczone sa objawy psychotyvczne, psychopatyczne i wycofywania się.
UKLAD GRUP: zwykle gr.6-10 osobowe, waznym czynnikiem jest staranny dobor typow zaburzen dla zachowania rownowagi.
TEORETYCZNE PODSTAWY: teorie psychoanalityczne.
ROLA TERAPEUTY: zroznicowanie od bardzo permisywnej do restrykcyjnej. Ogolnie jednak niedyrektywne reakcje, podejscie rodzicielskie .

PSYCHODYNAMICZNY. Zakladajacy, ze zaburzenia w zakresie stosunkow interpersonalnych prowadza do zaburzen osobowosci poprzez niezaspokojenie potrzeb psych. I zaburzen rownowagi procesow emocjonalnych zgodnie z tym stanowiskiem resocj. Polegac powinna na uwrazliwieniu osob znaczacych w zyciu dziecka na to aby zwracaly wiecej uwagi na potzrby dziecka, których zaspokojenie zapewnia wlasciwy rozwoj i dojrzalosc spol.



SYSTEMY W WARUNKACH ZAKLADOWYCH:
System dyscyplinarno – izolacyjny:
Jest najtarszym systemem zakladowym eksponujacym srodki dyscyplinarne: zakazy, nakazy, żądania.
-eksponowane są takie procedury jak kara i izolacja
- dyscyplina
- postępowanie personelu polega na przełamywaniu oporu osoby skazanej środkami przymusu i nacisku
- podporządkowanie nakazom obowiązującego regulaminu.
-Wychowawcy środkami przymusu łamią wolę wychowanków stwarzając tym warunki ich konsolidacji w działaniach antagonistyczno destruktywnych.
- izolacja – ma charakter kary – odwetu za swoje postępowanie i czyny.
System ten polega na całkowitym podporządkowaniu objętych nim jednostek, rygorowi narzuconemu przez dyscyplinę raz na odizolowaniu ich od wpływu czynników z poza zakładu.
System progresywny- ma charakter dyscyplinarny. W. Crofton powiedział ze pobyt w wiezieniu dla skazanego powinien być podzielony na 3 okresy:
1.faza: surowy reżim, więzień musi odczuć piętno, izolacja, upokorzenie, więzień musi poczuć skruchę, funkcjonuje on w roli wieznia.
2 faza: wykonywanie ciezkiej pracy najczesciej na swierzym powietrzu. Praca spol.-uzyteczna ma być zadoscuczynieniem za krzywdy,
-funkcjonowanie w roli kumpla, ucznia, pracownika,
-w jakis sposób zaczyna kształtować się osobowość. 2 faza trwa ok. polowe całej kary
3 faza: więzień jest monitorowany na wolności. Za prace dostaje większe wynagrodzenie. Fazę te kończy warunkowe zwolnienie
*Pojawiły się w nim jednak pozytywne aspekty. Zwany jest systemem poziomów i selekcji. Za pozytywne zachowanie nieletniego przenoszono na wyższy poziom i odwrotnie. Pojawiło się więc tu motywowanie do dobrego zachowania. Wyższy poziom wiązał się z większą ilością przywilejów, z większą swobodą, wolnością. Karano dalej wychowanków, ale również nagradzano. Pojawiła się aktywizacja do działania. Ukoronowaniem prawidłowego zachowania był stopień półwolnościowego poziomu. Niebezpieczeństwo tkwiło w tym, iż nieletni niekoniecznie zmieniał się naprawdę. Jego zachowanie mogło być udawane, tylko w celu osiągnięcia większej wolności. Możliwa więc była tylko ocena zachowania, a nie osobowości. W Nostalu istniał zakład z takim systemem. Występował tam podział na przestępców lżejszych i cięższych, na lepiej i gorzej rozwiniętych intelektualnie.
System homogeniczny
polega na stworzeniu grup homogenicznych tj. skupiających wychowanków o podobnym stopniu wykolejenia i stanie osobowości. Młodzież kieruje się do tych grup na podstawie rozpoznania diagnostycznego. Rozpoznaje się jaki jest stan osobowości i stan wykolejenia. Nie ma w tym systemie indywidualizacji postępowania, struktura takiej grupy jednorodnej nie odpowiada strukturze życia społecznego, w którym dana jednostka będzie funkcjonowała. Gr. wychowawcza poddana jest oddzialywaniom korekcyjnym dostosowanym do jej zblizonych oczekiwań. Sprofilowanie grupy ułatwia wychowawcom dobór odpowiednich metod, form i srodkow oddzialywan resoc.
System elektryczny-komplemantarny- to zlepek cech różnych systemów. Z każdego z systemów wybrane są najlepsze cechy. Praca z socjologiczo-pedagogicznego, z progresywnego system stopni, różnego rodzaju terapie z indywidualnego. Opiera się na poznaniu wychowanka i postawieniu diagnozy. Praca diagnostyczna prowadzona jest permanentnie, bez przerwy uzupełniana. Dużą wagę przywiązuje się do różnego rodzaju terapii. System bardzo elastyczny, tzn. wychowawcy są otwarci na zmiany, metody, techniki. Każdy zakład miał obowiązek opracowanie swojego własnego systemu resocjalizacji, doskonalenie go i wprowadzanie w życie.


BEHAWIORYZM, TEORIA SPOL. UCZENIA SIĘ A ODDZIALYWANIA RESOCJALIZACYJNE:
BEHAWIORYZM - (z ang. behavior – zachowanie się) Jest to kierunek w psychologii zajmujący się naukowym badaniem obiektywnie dostrzegalnych zachowań człowieka
i zwierzęcia bez możliwości obserwacji zjawisk psychicznych (np. świadomości).
Człowiek wg behawiorystów działa w myśl koncepcji:
S – R (bodziec – reakcja = stimulation – reaction).
Oznacza to, że środowisko jest układem aktywnym, człowiek zaś układem reaktywnym, którym nie kierują wewnętrzne motywy i dążenia.
Behawioryzm jako metoda pracy resocjalizacyjnej była uznawana jako archaiczna. Główną zasadą jest bodziec reakcji. Zjawisko traktowane jako apel uczenia się. Teraz uznawana jest za najlepszą metodę resocjalizacyjną. Wyróżniamy:
- zachowania pożądane (które są nagradzane)
- zachowania niepożądane (które są karane)
Terapia behawioralna jest poprzedzona diagnozą, która ma na celu dostarczenie psychoterapeucie informacji o zachowaniu pacjenta, ich konsekwencjach oraz o otoczeniu
w jakim żyje. informacje do behawioralnej analizy zawierają dane o:
- sytuacji problemowej pacjenta na początku psychoterapii - jakie zachowania stwarzają problem
- okolicznościach, w jakich zachowania te pojawiają się, oraz o prawdopodobnych skutkach zmiany zachowań
- zdarzeniach i obiektach, które mogą służyć jako wzmocnienie dla pacjenta
- ograniczeniach fizjologicznych, bieżących doświadczeniach społeczno – kulturowych
- metodach i stopniu samokontroli jakiej doświadcza pacjent w życiu codziennym
- znaczących osobach w otoczeniu pacjenta, które mogą wywierać wpływ na jego stwarzające problemy zachowania
- normach i ograniczeniach z jakimi spotyka się pacjent w społeczno - kulturowym otoczeniu
Zadania behawioryzmu:
- eliminowanie negatywnych cech zachowania i dostarczania silnych wzmocnień pozytywnych
- wzmacnianie kontroli własnego zachowana
Niebezpieczeństwa terapii behawioralnej:
- likwiduje wewnętrzne tendencję człowieka przekierunkowując je na zewnętrzne nagrody co powoduje krótkotrwałe efekty i wraca do poprzedniego stanu.
Korzyści terapii behawioralnej:
- możliwości opracowania dokładnych programów resocjalizacyjnych (można zaplanować co chcemy zrobić)
- możliwość stałego modyfikowania problemów (zmiana technik)
- umożliwia pracę z osobami o wysokim stopniu upośledzenia umysłowego
Kogo można leczyć tą metodą:
- psychopatów
- osoby upośledzone
Nie sprawdza się do osób uzależnionych.
Dyrektywy dla młodzieży antyspołecznej:
- postępowanie z młodzieżą agresywną nie należy przyjmować postawy dyrektora, kierownika. Nie można zmuszać do natychmiastowej odpowiedzi
- wobec osoby wykolejonej społecznie należy dokładnie sprecyzować co od niego chcemy, ściśle określać wykonywanie zadań, starać się usprawiedliwiać własną propozycję, postulaty
- w kontaktach z podopiecznymi dbać o to aby nie dostarczać mu sprzecznych informacji
- w stosunkach interpersonalnych z podopiecznym dbać o to aby miały one charakter emocjonalny
- należy uczuć konsekwencji postępowania zachowań (samokontrola)
- należy pozwalać na wyrażanie negatywnych uczuć (gniew, złość)
- wzmagać odporność psychiczną wychowanka na stresy i zjawiska frustracyjne
- nie jest wskazane zerwanie kontaktów z wychowankiem, obrażanie się na niego nie jest dobre
Metody i techniki behawioralne:
- technika implozyjna – stany lękowe, polega na konfrontacji przez pacjenta lęku, stawić czoło lekowi a Ne uciekać
- technika systematycznej desyntezacji – w stanie relaksu pacjent poddawany jest działaniu rakotwórczym
- polityka żetonów – za zachowanie pozytywne podopieczny dostaje nagrody czyli żetony (przepustki)
- psychodrama behawioralna – Chodzi mianowicie to, aby u pacjentów odgrywających zaimprowizowane zdarzenia doszło nie tylko do ujawnienia nieświadomej motywacji
i konfliktów, do odreagowania napięć z uczuciem oczyszczenia, ale żeby wystąpił także proces najważniejszy, mianowicie korektywne doświadczenie emocjonalne, które jest podobne do wglądu.




9.RODZINA ZASTEPCZA:
Jest to forma opieki nad dzieckiem pozbawionym tejże opieki. Istnieją trzy typy rodzin zastępczych:
Rodzina zastępcza spokrewniona z dzieckiem w stopniu pozwalającym na jego alimentację (rodzeństwo lub dziadkowie)
Rodziny spokrewnione w dalszym stopniu i biorą dzieci na czas określony.
Rodziny obce w stosunku do dziecka np. zobowiązały się wykonać wobec dziecka orzeczony środek wychowawczy.
Rodzina zastępcza jest instytucją. Dziecko nie nabywa żadnych praw np. dziedziczenie. Opiekunowie ci są opiekunami prawnymi.
Warunki jakie powinni spełniać rodzice zastępczy:
Muszą dawać rękojmię należytego wykonywania zadań związanych z opieką i wychowaniem.
Muszą mieć obywatelstwo polskie, mieszkać w kraju i korzystać z pełni praw cywilnych.
Nie może być pozbawiona praw obywatelskich i opiekuńczych.
Ma ukończone co najmniej 24 lata.
Nie jest chora na chorobę psychiczną, przewlekłą, zakaźną czy inną która uniemożliwia jej opiekę.
Ma odpowiednie warunki mieszkaniowe i stałe źródło utrzymania.
Obowiązki rodziny zastępczej:
Sprawowanie faktycznej i bieżącej opieki nad dzieckiem oraz jego wychowaniem.
Dziecko może być umieszczone w rodzinie zastępczej w przypadku:
Orzeczenia ograniczenia, pozbawienia lub zawieszenia władzy rodzicielskiej.
Orzeczenia umieszczenia w rodzinie zastępczej jako środka wychowawczego.
Za zgodą rodziców posiadających pełnię władzy rodzicielskiej ale będących w trudnej sytuacji.
Państwo udziela pomocy finansowej rodzicom zastępczym od chwili ukończenia przez dziecko 18 lat. W wyjątkowych wypadkach na czas nauki, ale nie dłużej jak do 25 roku życia (renegocjacja umowy).





22.OSOBOWOŚĆ NAUCZYCIELA-WYCHOWAWCY:
Wychowanie resoc. Wg. Gorskiego okresla się jako swiadomy i celowy proces bezposredniego lub posredniego oddzialywania na osoby wykolejone w celu przysposobienia ich do pelnienia konstruktywnych rol spol., w sposób zgodny ze spol. Oczekiwaniami.
Przekonywanie wychowankow jest jest tym bardziej skuteczne im bardziej wychowawca jest dla podopiecznego wiarygodny. Wiarygodnosc wychowawcy zalezy zas m.in. od rodzaju zrodel z których czerpie on argumenty uzywane. Warunkiem efektywnosci wychowawcy jest posiadane przez wychowawcw takich cech jak:
-autentycznosc,
-pozytywny stosunek do wychowankow
-obiektywnosc;
-bezstronnosc
-sprawiedliwosc wobec wszystkich wychowankow
-otwartosc, prawdomownosc
-sklonnosc do poswiecen
Skutecznosc nauczyciela-wychowawcy zalezy od tego jak duzym autorytetem cieszy się u podopiecznych. Wazne jest tworzenie syt. Rownouprawnienia przekonan wychowawczych i wychowanie w atmosferze sprzyjajacej swobodnemu wyrazaniu i rozumienia podopiecznego.
Nauczyciel- wych. Powinien mieć:
-przygotowanie zawodowe
-wyksztalcenie
-odpowiednie zdrowie fizyczne i psychiczne.
Wazne sa kompetencje, należy tu rozumiec nie tylko odpowiednie wyksztalcenie i stosowne przygotowanie zawodowe, ale także odpowiednie predyspozycje osobowosciowe. Osoby te powinny dawac gwarancje nieskazitelnosci, humanitarnosci, wiedzy zawodowej, psychicznej, fizycznej sprawnosci oraz etyki zawodowej. Nauczyciel-wych. Powinien stale reprezentowac dobra jakosc a a zarazem wysoka sprawnosc zawodowa, winien być ciagle szkolony. Kladzie się nacisk na postawe moralna oraz na profesjonalizm, nauczyciel powinien dawac dobry przykład.
Interakcje miedzy wych. A wychowankiem oparte na wzajemnej zaleznosci sa tym bardziej prawdopodobne im bardziej sa nagradzane dla obu stron. Wychowankowie będą wykazywali tym wieksza sklonnosc do nawiazywania i podtrzymywania interakcji z wychowawca im bardziej jego zachowania w tych interakcjach posiadaja dla nich właściwości nagradzajace. Wplyw naucz.- wych. Jest tym bardziej doniosly im w wiekszym stopniu i zakresie potrafi zaktywizowac podopiecznych.


Post został pochwalony 0 razy
Powrót do góry
Zobacz profil autora
Wyświetl posty z ostatnich:   
Napisz nowy temat   Odpowiedz do tematu    Forum forum dla studentów resocjalizacji Strona Główna -> Egzaminy, materiały pomocnicze Wszystkie czasy w strefie CET (Europa)
Strona 1 z 1

 
Skocz do:  
Nie możesz pisać nowych tematów
Nie możesz odpowiadać w tematach
Nie możesz zmieniać swoich postów
Nie możesz usuwać swoich postów
Nie możesz głosować w ankietach

fora.pl - załóż własne forum dyskusyjne za darmo
Powered by phpBB © 2001, 2005 phpBB Group
Regulamin